(((Fotografías de Ana Matey)))
Decidimos trabajar juntos en una performance relativamente larga, unos 50 minutos, utilizando como elemento conductor un material con el que nos habíamos familiarizado a lo largo de todo el taller y que era igual para todos: LAS SILLAS.
Teníamos establecido un principio claro: partimos del pequeños círculo en el que habíamos estado trabajando durante toda de la parte teórica del taller, bajo la sombra de un gran árbol y a partir de ahí cada cual trabajaba con total libertad sobre el espacio, el material y su propio cuerpo con la única limitación de usar la silla y a si mismo para expandir el círculo en el espacio. Comenzamos con todos nosotros sentados en las sillas
El final de la performance se decidía a toque de reloj. Pasados los cincuenta minutos el portador del reloj recogía la silla y la dejaba en el montón de sillas de reserva y a partir de entonces el resto del grupo hacía lo mismo.
La sencillez de la estructura no debe llevarnos al error de que la performance en si fuera simple. Diez personas tuvimos que enfrentarnos y solucionar todas las situaciones que se pueden dar cuando uno intenta moverse en línea recta y hacía la expansión en un espacio ocupado por múltiples "accidentes": arboles, vallas, personas, animales, plantas, mobiliario variado, niños, perros, casas, zanjas, tiendas de campaña, el sol abrasador de las 3 de la tarde en España... y con todo ello continuar trabajando y siendo consecuente con ese trabajo.
Quizás una de las ideas que no terminamos de hablar en el taller fue "LA CONSECUENCIA", pero esta performance la ilustra perfectamente.
Cuando uno se propone algo en una performance, "necesariamente" debe hacer ese algo, "con todas sus consecuencias" y a pesar de todos los impedimentos físicos, químicos, morales o inmorales que ello conlleve.
(((Foto door Ana Matey)))
We besloten om samen te werken in een relatief lange performance, ongeveer 50 minuten, met als een driver voor een materiaal waarmee we bekend waren in de workshop en dat was voor iedereen gelijk: de stoelen.
We hebben een duidelijk principe: we beginnen met de kleine kring waarin we hadden de slag in het theoretische gedeelte van de workshop, in de schaduw van een boom en van daaruit iedereen die vrij over de ruimte, het materiaal en lichaam met de enige beperking van het gebruik van de stoel en zich aan de cirkel in de ruimte uit te breiden. We zijn begonnen met ons allen zitten op stoelen
Het einde van de voorstelling die hij koos ervoor om de klok aan te raken. Na vijftig minuten is de drager van het horloge pakte de stoel en verliet in de reserve stapel stoelen en daarna de rest van de groep deed hetzelfde.
De eenvoud van de constructie mag niet leiden tot de fout die de voorstelling zelf eenvoudig was. Tien mensen hadden op het gezicht en de oplossing van alle situaties die kunnen ontstaan als men probeert om te bewegen in een rechte lijn en maakte de uitbreiding naar een ruimte bezet door meerdere 'ongelukjes': bomen, hekken, mensen, dieren, planten, meubels veranderd, kinderen, honden, huizen, loopgraven, tenten, in de zon fel op vijftien in Spanje ... en al blijven werken en wordt in overeenstemming met dat werk.
Misschien wel een van de ideeën die niet zijn afgewerkt praten op de workshop was "het gevolg", maar deze prestatie is perfect geïllustreerd.
Als je iets voor te stellen in een voorstelling, "noodzakelijk" moet doen dat ding, 'met alle gevolgen van dien ", en ondanks alle obstakels van fysische, chemische, moreel of immoreel dat dit met zich meebrengt.
We besloten om samen te werken in een relatief lange performance, ongeveer 50 minuten, met als een driver voor een materiaal waarmee we bekend waren in de workshop en dat was voor iedereen gelijk: de stoelen.
We hebben een duidelijk principe: we beginnen met de kleine kring waarin we hadden de slag in het theoretische gedeelte van de workshop, in de schaduw van een boom en van daaruit iedereen die vrij over de ruimte, het materiaal en lichaam met de enige beperking van het gebruik van de stoel en zich aan de cirkel in de ruimte uit te breiden. We zijn begonnen met ons allen zitten op stoelen
Het einde van de voorstelling die hij koos ervoor om de klok aan te raken. Na vijftig minuten is de drager van het horloge pakte de stoel en verliet in de reserve stapel stoelen en daarna de rest van de groep deed hetzelfde.
De eenvoud van de constructie mag niet leiden tot de fout die de voorstelling zelf eenvoudig was. Tien mensen hadden op het gezicht en de oplossing van alle situaties die kunnen ontstaan als men probeert om te bewegen in een rechte lijn en maakte de uitbreiding naar een ruimte bezet door meerdere 'ongelukjes': bomen, hekken, mensen, dieren, planten, meubels veranderd, kinderen, honden, huizen, loopgraven, tenten, in de zon fel op vijftien in Spanje ... en al blijven werken en wordt in overeenstemming met dat werk.
Misschien wel een van de ideeën die niet zijn afgewerkt praten op de workshop was "het gevolg", maar deze prestatie is perfect geïllustreerd.
Als je iets voor te stellen in een voorstelling, "noodzakelijk" moet doen dat ding, 'met alle gevolgen van dien ", en ondanks alle obstakels van fysische, chemische, moreel of immoreel dat dit met zich meebrengt.
No hay comentarios:
Publicar un comentario